* Makaleler; Latin alfabesi kullanılarak Türkiye Türkçesi, Azerbaycan Türkçesi veya diğer Türk Lehçeleri ile yazılmalıdır.
Makalelerin, aşağıda belirtilen şekilde sunulmasına özen gösterilmelidir:
1. Başlık: Tamamı büyük koyu harflerle Times New Roman 12 punto olmalıdır. Yazar adı eğik yazı ve sadece soyadı büyük harfle yazılmalıdır. Ara başlıklar, bölüm başlıkları ve alt başlıklar sadece ilk harfleri büyük olacak şekilde 11 punto koyu yazılmalıdır. Yazar(lar)ın görev yaptığı kurum(lar), haberleşme ve e-posta adres(ler)i ise sayfa altı dipnot şeklinde belirtilmelidir.
2. Özet: Makalenin başında, konuyu kısa ve öz biçimde ifade eden ve en az 75, en fazla 150 kelimeden oluşan Türkçe ve İngilizce özet bulunmalıdır. Özetin altında bir satır boşluk bırakılarak, en az 5, en çok 8 sözcükten oluşan anahtar kelimeler verilmelidir.
3. Ana Metin Yazı Karakteri: Times New Roman olmalı ve 11 punto, tek satır aralığıyla yazılmalıdır. Sayfa kenarlarında 2.5 cm boşluk bırakılmalı, metin içinde vurgulanması gereken kısımlar, koyu değil eğik harflerle yazılmalıdır.
4. Alıntı ve Göndermeler: Doğrudan alıntılar tırnak içinde verilmelidir. 5 satırdan az alıntılar satır arasında ve tırnak içinde eğik yazı olarak; 5 satırdan uzun alıntılar ise satırın sağından ve solundan 1.5 cm içeride, blok hâlinde, 10 punto eğik yazı, tek satır aralığıyla verilmelidir.
* Dipnotlar sadece açıklamalar için kullanılmalı, sayfa altında ve numaralandırılarak verilmelidir.
* Metin içinde göndermeler, parantez içinde aşağıdaki şekilde yazılmalıdır.
(Köprülü 1944: 15).
* Birden fazla yazarlı yayınlarda, metin içinde sadece ilk yazarın soyadı ve ‘vd.’ yazılmalıdır:
(Gökay vd. 2002: 18).
* Metin içinde, gönderme yapılan yazarın adı veriliyorsa kaynağın sadece yayın tarihi yazılmalıdır:
Tanpınar (1976: 131), bu konuda …
* Yayım tarihi olmayan eserlerde ve yazmalarda sadece yazarların soyadı, yazarı belirtilmeyen ansiklopedi vb. eserlerde ise eserin ismi yazılmalıdır.
* İkinci kaynaktan yapılan alıntılarda, asıl kaynak da belirtilmelidir:
Köprülü (1926, Çelik 1998’den).
* İnternet adreslerinde ise mutlaka kaynağa ulaşma tarihi belirtilmeli ve bu adresler kaynaklar arasında da verilmelidir:
www.turkedebiyatiisimlersozlugu.com [Erişim: 15.12.2014]
5. Kaynaklar: Metnin sonunda, yazarların soyadına göre 10 punto ile alfabetik olarak düzenlenmelidir:
Örnek:
İsen, Mustafa (2010). Tezkireden Biyografiye. İstanbul: Kapı Yay.
Köprülü, Mehmet Fuat (1961). Azeri Edebiyatının Tekâmülü. İstanbul: MEB Yay.
* Kaynağın iki yazarı varsa öncelikle çalışmada ismi önce yazılmış yazarın soyadı bilgisi ile başlanır; ilk yazardan sonrakiler ad-soyad şeklinde yazılmalıdır.
Örnek:
Taner, Refika ve Asım Bezirci (1981). Edebiyatımızda Seçme Hikâyeler. Başvuru Kitapları. İstanbul: Gözlem Yay.
* Kaynağın üçten fazla yazarı varsa, ilkinin soyadı ve adı yazılmalı, sonra vd. ya da ve diğerleri kısaltması kullanılmalıdır.
Örnek:
Akyüz, Kenan vd. (1958). Fuzulî Türkçe Dîvân. Ankara: İş Bankası Yay.
Kitap ve dergi adları eğik yazılmalı; makale, kitap bölümü gibi kaynaklar tırnak içinde gösterilmelidir. Kitap künyesinde sayfa no bilgisi gerekmezken; dergi, ansiklopedi maddesi, kitap bölümü gibi kısa yapıtlarda yararlanılan bölüme ait sayfa aralığı bilgisi mutlaka yer almalıdır.
Örnek:
Berk, İlhan (1997). Poetika. İstanbul: Yapı Kredi Yay.
Demir, Nurettin (2012). “Türkçede Evidensiyel”. Bilig, Türk Dünyası Sosyal Bilimler Dergisi 62: 97-117.
* Kitabı çeviren, derleyen, yayıma hazırlayan ya da editörlük yapan varsa ismine yazar ve eser bilgisinden sonra yer verilmelidir.
Örnek:
Shaw, Stanford (1982). Osmanlı İmparatorluğu. Çev. Mehmet Harmancı. İstanbul: Sermet Matb.
* Aynı yazara ait birden fazla yapıt kaynakçada gösterilecekse bu durumda, ilk esere yer verildikten sonra aynı yazarın diğer eserleri için ad ve soyadı düzenini yinelemek gerekmez, bunun yerine ad ve soyadı bilgisi yerine bir uzun çizgi konabilir. Aynı yazara ait birden fazla eserin kaynakçadaki sıralaması, soyadı alfabetik bir ayarlamaya müsait olmadığı için, eserlerin alfabetik sırasına göre yapılır.
Örnek:
Develi, Hayati (2002). Evliya Çelebi Seyahatnamesine Göre 17. Yüzyıl Osmanlı Türkçesinde Ses Benzeşmesi ve Uyumlar. Ankara: TDK Yay.
_______ (2003). XVIII. Yüzyıl İstanbul Hayatına Dair Risâle-i Garîbe. İstanbul: Kitabevi.
* Kaynaklar, bir yazarın birden fazla aynı tarihli yayını olması halinde, (a, b) şeklinde gösterilmelidir.
Örnek:
Develi, Hayati (2002a). Evliya Çelebi Seyahatnamesine Göre 17. Yüzyıl Osmanlı Türkçesinde Ses Benzeşmesi ve Uyumlar. Ankara: TDK Yay.
Develi, Hayati (2002b). XVIII. Yüzyıl İstanbul Hayatına Dair Risâle-i Garîbe. İstanbul: Kitabevi.
Ansiklopedi maddelerinde madde yazarının biliniyorsa soyadı ve adından sonra, sırasıyla maddenin yazılış tarihi, tırnak içinde maddenin başlığı, ansiklopedinin tam adı, cilt no’su, yayın yeri, yayınevi ve sayfa arlığı belirtilmelidir:
Örnek:
İpekten, Haluk (1991). “Azmî-zâde Mustafa Hâletî”. İslâm Ansiklopedisi. C. 4. İstanbul: Türkiye Diyanet Vakfı Yay. 348-349.
Tezler, kaynak gösterilirken sırasıyla tez yazarının soyadı ve adından sonra, tezin yazıldığı tarih, eğik karakterle tezin tam başlığı, tez tipi, tezin hazırlandığı üniversitenin bulunduğu şehir ve üniversitenin adı yer almalıdır:
Örnek:
Karakaya, Burcu (2012). Garîbî’ninYûsuf u Züleyhâ’sı: İnceleme-Tenkitli Metin-Dizin. Yüksek Lisans Tezi. Kırşehir: Ahi Evran Üniversitesi.
Yazmalar, Yazar. Eser Adı. Kütüphane. Koleksiyon. Katalog numarası. yaprağı. şeklinde kaynak gösterilmelidir:
Örnek:
Âsım. Zeyl-i Zübdetü’l-Eş‘âr. Millet Kütüphanesi. A. Emirî Efendi. No. 1326. vr. 45a.
